مُقدس ڪنهن صحيفي لئه جيئن جذبو عقيدت جو
کُليو درُ راحبا تو لئه ايئن دِل ۾ فضيلت جو
انڌيرن کي اُجالن ۾، ڪندو تبديل آ ليڪن
طلب سُورج ڪندو ناهي، اُجورو ڪنهن کان محنت جو
عقيدو دِل جو ماپيندو، هاڻي بارُود جو شعلو
سبق ڪنهن بم کان پڙهبو، سهي مسلڪ طريقت جو
جنهين پوشاڪ سان سائنڻ ڍڪيو آ انگُ تو پنهنجو
هڏن جي مِک سان تنهن ۾، پسينو آهي پورهيت جو
عِبادت گاھ ۾ ڪونهي پناهُون يا خدا ڳوليان
ڪُفر جي دور جان غارن، اندر رستو عِبادت جو
وطن جي پاسبانن جون، رهيُون بي نام قبرُون ۽
وتو تمغو شِڪست کاڌل، هُيو مُرڪي شجاعت جو
وِصل جي واس ۾ مهڪيل، چوي ٿي چاندني مون کي
ذِڪر ڪر ڄانڀي ڦُليڙين جو، غزل ڇيڙي محبت جو
هُيا آتش فشان هُن جا، اِرادا پر اسان ساحر
طريقو وِچ ٿرو ڳوليو، ڪڪر جان رات مصلحيَت جو