مُرڪ تنھنجيءَ ۾ مِٽيءَ جو دردُ آ
سِنڌ جي اُجڙيل نديءَ جو دردُ آ
آرسي ٿئي ماءُ جون گھريون اکيون
گُھنجُ ھر ڪو، ھڪ صديءَ جو دردُ آ
ريت تي پيرا نه آھن پوپري
پيارُ ساري زندگيِءَ جو دردُ آ
جنھن جا سپنا سُرخي ٿيا اخبار جي
چنڊُ کي تنھن ڇوڪريءَ جو دردُ آ
گيتُ آ يا، ريت تي پھرين ڪڻي
شام جُھڙ جي، شاعريءَ جو دردُ آ
تون وٺي ڀُلجي وئين جنھن کي رکي
گُل سُڪل سو، ڊائريءَ جو دردُ آ
رات ساري تڙپندو منھنجي سواءِ
سج کي سُورج مُکيِءَ جو دردُ آ
سانت ’ساحر‘ گُونج مان سمجھي وئي
ڪُونج کي ڪھڙي ڪنڌيءَ جو دردُ آ