بهارُن جا جڏهن بن سان ملڻ لئه رابطا نِڪتا
اسان جا درد موسم سان، پُراڻا واسطا نِڪتا
بصر جي تهن جيان کُلندي، اڳيان منهنجي وئي موسم
هُئي گھنگھور ٿي دِل جي اکين مان وهڪرا نِڪتا
مهڪ پورهيت پگھر جي مون، ڪرڻ محسوس ٿي چاهي
زخم مذدور هٿڙن جا، ڪندي ها مرحبا نِڪتا
لٿا اُڀريا ڪئي سُورج ، ٻُڏيون راتين ۾ شامُون پر
غُلاميءَ مان جياپي جا، نه رستا سانورا نِڪتا
شهر جلاد تي تُهمت، هنئي گردن ڪٽڻ جي پر
جشن منهنجي قتل تي جِن ڪيو سي فرشتا نِڪتا
وصل جي وارتا ڪڏهين اسان سان ٿي نه جيون ۾
جُدائن مان جُدائن جا ، هميشه پيچرا نِڪتا
لِڦون ٿي جُستُجوءِ منهنجي ڪندي انسان جي ڳولا
شهر ۾ جيڪي مليا سڀ ، پٿر جا ديوتا نِڪتا
اڃا برباد سپنن جا، نه مَلبا ميڙيا ساحر
وري اَڻ ٿَڪ اوجاڳن جا ، اکين لئه مرحلا نِڪتا