زندگي گُلزار تنهنجي، خواب گُلدستا هُيا
منهنجا پنڇڻ جي پنن جان، گھاءَ ڀي سسِتا هُيا
مُهذبن جي بزم ۾ هُئي آخري ڀيرو نچي
پير زخمي نِرتڪيءَ جا، رَقص ۾ يڪتا هُيا
اوچتو دِل جي شهر ۾. قافِلا وارد ٿيا
بانسريءَ جا سُر هُيا يا، درد جا دستا هُيا
زخم ها پورهيت هٿن جا، سامراجي دين پر
ٽهڪ تنهنجا ماڻهپي جي، قبر تي ڪتبا هُيا
قافلا ابنِ مريم جي آڙ ۾ ميرائيون
پنهنجي اندر جون ڪرڻ سنگسار لئه نِڪتا هُيا
شام تنهنجي سُرمئي سنڀار جو پرتوو بڻي
بارشون آيون ته ڌوپيا، ياد جا رستا هُيا
ڪنهن ڳِراٽي ڪين پاتي، مونکي جيجل ماءُ جان
بارها پرتل به توسان، بارها پرتا هُيا
گيتُ جهرڻن جو هو ساحر، گُفتگُو ۾ معتبر
زهر ۾ خنجر ٻُڏل، تنهنجا مگر گُفتا هُيا