نظر چهرن جي موسم مان، چُڳي رنگ رُوپ وٺندي آ
اڪيلائين جي اوگھڙ کي ، رنگين پوشاڪ ڏيندي آ
ڪڏهن تو سوچيو ڀُلجي ، تنهنجي چپڙن جي ڪُنڊن تان
ڪنهين جي باحيا حسرت لهر جان لهندي چڙهندي آ
جُھڙالي شام نيڻن ۾ ، تنبُو کوڙي تمنا جا
پُراڻي يادِ جي گھاگھر ڪوهياريءَ وانگي وڄندي آ
ڪِٿي آن منهنجي خاموشي، سناٽن جي هِن جهنگل مان
چڙهي خُونخوار تنهائي ، مونکي وحشت بڇيندي آ
خيالن جي کٿي اوڍي ، وڃي گُذريو ٿي سوچيو ٿئي
گليءَ ۾ تنهنجي قدمن جي، مِٽي ڪا ديد چُمندي آ
هوا چئجان پرينءَ کي تون ، ته ٻاجھر ٻورُ ڇاڻيو آ
ٿڌيري باھ يادُن جي ، ڦُلن جان مونکي ڀُڃندي آ
اِنهن پلڪُن جون پروازُون لهن ٿيون دِل جي آڳُر تي
اِنهن ساهن جي سرگم تي، کُٿوري رقصان رهندي آ
وضُو ڪنهن پاڪ چشمي مان، ڪري هر شام ساحر ڪا
پري منهنجي خيالن جي، نديءَ ۾ لهر اُڻندي آ