ڪنھن نه ڀاڪُر جي گرمي بڻيو رات ڀر
ھيکلو وِلهه ۾ ھُو، ٺريو رات ڀر
اِنتظارن چکيو، مُنتظر جو مزو
وقتُ پٿر جي مُورت، ھُيو رات ڀر
تو ٿي سپنا سُبيا، نِنڊ ۾ ناز سان
ڪوئي آتش فشان جان، ٻريو رات ڀر
يادِ جي ڄار ۾، قيد مڇيءَ جيان
بانورو دِل جو پنڇي، لُڇيو رات ڀر
ڪنھن چپن جون لڪيرُون پڙھيون چپ سان
ڪو ڪجل جيان ڳلن تي، ڳڙيو رات ڀر
ڪو اگھايل دُعا جي ھو آغوش ۾
ڪو لڪيرُن سان اُلجھيو رھيو رات ڀر
تو صدائون ڪنايون نه درويش جون
ڍينگھرن تي چُنيءَ جان اُڏيو رات ڀر
نقش اُڀريو ھو ”ساحر“ مگر ڪرڀ جو
درد تيشي جيان ھو، ڇِليو رات ڀر