سِنڌ ڏِسندي رھي، عاشقيون ٿي ٻريون
بند زِندان ۾ دِلبريون ٿي ٻريون
خواب ڏِسندي وھي، گُھنج آئي کڻي
بي وسين بند ۾ ڇوڪريون ٿي ٻريون
تو تماشو ڏِسي، بند ڳِڙکي ڪئي
رقص ۾ مست جون، بي وسيون ٿي ٻريون
راس آيون اسان کي، انڌيريون گليون
ڏُورُ ٿورو نيون، چاندنيون ٿي ٻريون
شھرُ اھڙو به ھو، جنھن ۾ ھر شام جو
ڇير ڇمڪار تي جل پريون ٿي ٻريون
تو ﻧﻪ پردو ھٽائي گليءَ ۾ ڏِٺو
تنھنجون سانئڻ ستيون ساھيڙيون ٿي ٻريون
تو بِنا زندگي ڪيئن، گُذري ﻧﻪ پُڇُ
ڏينھن ڏينڀُو ھُيا، راتڙيون ٿي ٻريون
عڪس ڌُنڌُلا ٿيا شام جي سينڌ جا
رات گھنگھور ۾ سانڀرُون ٿي ٻريون
چنڊُ تنھنجي چپن مان چڙھيو چوٿ جو
منھنجي نيڻن اندر ساحريون ٿي ٻريون