عِشق ڀرپُورُ ٿي ويو آهي
زخم ناسُورُ ٿي ويو آهي
لاش ڍوئي اُداس نسلن جا
سمُنڊ عاشُورُ ٿي ويو آهي
پيارُ بي گھر يتيم ٻالڪ جان
درد سُبندي چورُ ٿي ويو آهي
سرد رُت جي سياھ پلڪُن تي
خوابُ بي نُورُ ٿي ويو آهي
خطُ کوليندي تنهنجي خوشبوءِ سان
شهرُ مخمُورُ ٿي ويو آهي
ڪيرُ گِهلي اجھاڳ تنهائي
وقتُ معزُورُ ٿي ويو آهي
پائي سُرمون اکين ۾ شهرت جو
چنڊُ مغرُورُ ٿي ويو آهي
تنهنجي پهلوءَ جي ڇانو ۾ ’ساحر‘
دردُ ڪافُورُ ٿي ويو آهي.