محسُوس ٿيون نه پهرين، رِم جِھم تي غم اُداسيون
پکڙيون ڪٿان دُونهين جان، عالم تي غم اُداسيون
هاريل کلاڙي ڀاسِن، گليون، بزار، منظر
ذردين جيان وٺيون هِن، شبنم تي غم اُداسيون
تابُوت ۾ آ آيو، ڳڀرُوءَ جو لاش گھر ۾
ڳولا ڳڀي جيءَ آنديون محرم تي غم اُداسيون
رابيل تنهنجي آئي، بدلي نه دِل جي موسم
تاسا ننگر جا ناچُو، ڇم ڇم تي غم اُداسيون
گُذري آ ڪير ڀر مان، پوشاڪ ماتميءَ ۾
ڦهليون جو اوچتو هِن، سرگم تي غم اُداسيون
فُرصت ملئي ته اُن جي ، نيڻن جو ديس ڏِسجان
جنمن کان جنهن جي برسيون، موسم تي غم اُداسيون
ايئن به ڪونهي صاحب، انسان جو مُقدر
فُٽ پاٿ جي حياتي، دم دم تي غم اُداسيون
چهرن تي ٻِجُ ڇٽيو، اڻ ڄاڻ خوف ساحر
وحشت چِٽيون امُن جي، پرچم تي غم اُداسيون