تنھنجي چپن تان مُرڪ جو منظرُ مري ويو
منھنجي اکين مان اڻ ميو جوھرُ مري ويو
درياھ ھُئي ڪُنڀار سان تعزيت گھڙي جي ڪئي
سُھڻي ته ٿي امر مگر، ميھرُ مري ويو
توکي نه ڪوئي فرقُ پيو تنھنجي سُڀاءَ سان
منھنجي وجُود ۾ ڪوئي پيڪرُ مري ويو
تنھنجون به قيد فُرصتون گُھرجن ڪري ڇڏيون
منھنجو ڳڀي جي کوج ۾، محورُ مري ويو
تخليق خُود حِجاب ھو فنڪار سان ڪيو
تيشو کُپائي دِل ۾ هو سنگ گرُ مري ويو
چيڪا خيال بُک جي بٺيءَ جي بِک بڻيا
گھاگھر جا گُونگا گيت ٿيا، ڪُنڀر مري ويو
درياھ جو نه وصل ٿيو، پِياسي سمونڊُ سان
اوڀارو ترندي ريت تي شاعرُ مري ويو
ڪُونجين شفاف لاڙ کي پيغامُ ھو ڏِنو
آلُودگيءَ جي زھر ۾ سمندرُ مري ويو
انگُور کي نپُوڙي تو اوتيو ھو جام ۾
تنھنجي ڳلن جي ڀنور ۾ ”ساحرُ“ مري ويو