شاھ ڪنهن جي ڪيئن ڪنداسين چاڪري مُنڪر اسين
لادوا گھاري سگھون ٿا، زندگي بهتر اسين
پنهنجي زخمن جو ڪيون ٿا، درد سان سستو عِلاج
ويڄ جا مُحتاج ناهيون، دوستو ڪنهن پر اسين
ڀروسن جي ڀيل کان پوءِ، هر خوشي اولڙ بڻي
پر ٿياسين پاڻ پنهنجا، رهنماء رهبر اسين
دوستو دِل جي دُڪان تي، اڻ مَيو ۽ اڻ مُلهو
درد ٿا شاهن ۾ وِرڇيُون، ٿي فقيري گھر اسين
خواب چِڪناچُور آهن، ننڊ کان خالي اکيون
چنڊ تي چوڪي ڏيون ٿا، مُفت ۾ اڪثر اسين
حادثو هو، مُعجزو هو، خواب يا سُندر خيال
اجنبي ڪنهن مُرڪ جا، بڻياسين پل محور اسين
واسطا ويسر جي ڌُنڌ ۾، آ لپيٽي وقت ويو
هاڻ ليڙُون مارويءَ جي کُوھ تي چادر اسين
زندگي محبُوب وانگي، تو به لُٽيو بارها
بارها ساحر بڻياسين، وقت جي ٺوڪر اسين