شخصيتون ۽ خاڪا

ورق ورق گلاب

سنڌ جي ماڳ مڪانن ۽ شخصيتن تي لکيل مضمونن ۽ لکڻين جي هن مجموعي ”ورق ورق گلاب“ جو ليکڪ نور سنڌي آهي. هن ڪتاب ۾ سنڌ جي ڪيترن ئي ماڳ مڪانن، قديم شهرن، ڳوٺن جو تاريخي پس منظر، ماضي حال، صوفي سنتن، سنڌ جي ڪيترن ئي حال حيات، وصال ڪري ويل شخصيتن، انوکن ڪردارن ۽ سول سوسائٽي ۾ ڪردار ادا ڪندڙن جي نجي زندگي ۽ سماجي خدمتن جو احوال شامل ڪيو ويو آهي.

4.5/5.0
5657
907
آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
نورسنڌي
ڇاپو پھريون

حضرت سيد ڪرم علي شاهه ۽ سيد لطف علي شاهه

سنڌ سونهاري جي ڌرتي سدائين بزرگن، درويشن جو ديس رهي آهي. هتي ڪئين بزرگ هستيون پيدا ٿيون جن نه صرف دين اسلام جي تبليغ ڪئي پر وقت جي ڏاڍ ۽ ظلم کي ختم ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي عام ماڻهن تائين تصوف ۽ صوفي ازم بابت ڄاڻ ڏني اهڙن بزرگن مان ضلع نوشهروفيروز جي تاريخي قديم ڳوٺ ابڙان ۾ به بزرگن درويشن حضرت سيد ڪرم علي شاهه ۽ سيد لطف علي شاهه سيد لعل محمد شاهه به آهن. سنڌ اندر باغن وارو علائقو سڏجندڙ ابڙان شهرن جي سيد احمد شاهه لڪياري جي گهر ۾ جنم وٺندڙ سيد ڪرم علي شاهه سنڌ جي مشهور بزرگ هستي ٿي گذريو آهي. سندس نوشهروفيروز جي مشهور بزرگ هستي نول گهوٽ ۽ شاهه نصير درگاهه سان وابسته هئا. سيد ڪرم علي شاهه ڄمندي ڄام هو. پاڻ صاحب ڪرامت هئا. پاڻ گهڻو وقت مسجد شريف ۽ هجري ۾ عبادت ۾ مشغول هوندا هئا. وٽن هر وقت مريدن ۽ عام ماڻهن جو وڏو هجوم هوندو هو. پاڻ زندگي ۾ گهڻو ڪري پٽ پاراتو نه ڏيندا هئا. سندن دعا ۾ اهڙو اثر هوندو هو جو جيڪا دعا گهرندا هئا اها پوري ٿيندي هئي. مريد ۽ عام ماڻهن کان نذرانو نه وٺندا هئا پاڻ نذرانو ڏيندڙن کي منع ڪندا هئا ۽ چوندا هئا ته غريب، يتيمن جي مدد وڃي ڪريو پر ڪي ڌريون کين زوري نذرانو ڏئي ويندا هئا ۽ اهو نذرانو پاڻ غريبن، فقراءُ ۾ ورهائي ڇڏيندا هئا. سندن هڪ عقيدتمند جو ذات جو دونگو هو اهو پنهنجي ڳوٺ ۾ وفات ڪري ويو کين اهڙو اطلاع ڪيو ويو ان موقعي تي پاڻ فرمايائون ته اسان جي موڪلائڻ کانسواءِ ڪيئن وفات ڪري ويو ۽ پاڻ ان طالب جي ڳوٺ پهچي سندس گهر ۾ ويو چيائين فقير اٿ ان تي اهو فوت ٿي ويل فقير اٿي ويهي رهيو ۽ هڪ سال تائين جيئرو رهيو. ليڪن سندس آواز گهٽجي ويو. حضرت سيد ڪرم علي شاهه جن جي چڙهڻ لاءِ وٽن مومل نالي هڪ گهوڙي هئي جا وقت جي حڪمران ٽالپرن کي وڻي وئي ۽ پنهنجو نوڪر اماڻي گهوڙي گهري پر سائين ڏيڻ کان انڪار ڪيو بعد ۾ مير صاحبن اها گهوڙي زبردستي ڪاهي ويا ليڪن گهوڙي اتي کائڻ پيئڻ ڇڏي ڏنو اهڙي صورتحال ۾ مير صاحب اها گهوڙي واپس ڪري ويا. روايت آهي ته سائين جن جي حياتي هر ماهه چوڏهين ببر شينهن وٽن ايندو هو سندن وفات بعد ۾ ڪافي وقت اهو ببر شينهن اتي وقت بوقت ايندو رهندو هو. هڪ دفعي سنڌو درياءَ جو ابڙان ويجهو آهي ڀڄي پيو پاڻي ابڙان کان هڪ ميل جي مفاصلي تي هو علائقي جا ماڻهو سائين ڪرم علي شاهه وٽ آيا ته دعا گهرو ته پاڻي هيٺ نه اچي. پاڻ فرمايو ته درياءَ بادشاهه اسان سان ملڻ اچي پيو پر هاڻ اسين اتي درياءَ بادشاهه سان ملڻ وڃون ٿا ۽ پاڻ اتي پهتا ته درياءَ جو پاڻي اتي بيهي رهيو اڄ به اهو مشهور آهي ته ڪنهن به شخص کي ڪابه تڪليف هوندي آهي ته هو سومر جي رات سندس درگاهه تي جاڳي ۽ قرآن شريف پڙهندو ته سندس تڪليف دور ٿي ويندي آهي ۽ کيس اشارو ملندو آهي ته اهو مسئلو هيئن حل ٿيندو. روايتون آهن ته حضرت سيد ڪرم علي شاهه هڪ دفعي درياءَ جي وچ ۾ ويو جتان ويو پئي اتان پاڻي سڪندو ويو پاڻ وچ درياءَ ۾ بيهي ۽ واري جي مٺ ڀري آيو ۽ ان مان پيالو ٺاهيائون. جيڪو اڄ به سجاده نشين وٽ موجود آهي.
انگريز دور ۾ حڪومت جو فرمان هو ته هٿيار جمع ڪرايو سائين پنهنجن ماڻهن کي وٺي هٿيار جمع ڪرائڻ لاءِ پهتو ليڪن انگريز سائين کي درويش ڏسي اهي هٿيار واپس ڪيا.
سيد ڪرم علي شاهه جو هر سال عرس مبارڪ ڌام ڌوم سان لڳندو آهي. سندس وفات بعد سندس پٽ سيد لعل محمد شاهه پڳ تي ويٺو کيس ٻه پٽ سيد احمد شاهه ۽ سيد حاجن شاهه هئا پڳ تي وڏو پٽ سيد احسان شاهه ويٺو کيس ٽي پٽ هئا جن مان هڪ نياز حسين شاهه وفات ڪري ويو باقي ٻن ۾ سيد ڪرم علي شاهه ۽ سيد لالا مريد حيدر شاهه آهن وڏو سيد ڪرم علي شاهه صاحب آهي جو سجاده نشين آهي، جڏهن ته سيد ڪرم علي شاهه سياست ۾ مصروف هئڻ ڪري درگاهه جو انتظام ننڍي ڀاءُ سيد لالا مريد حيدر شاهه وٽ رهيو آهي. حضرت سيد ڪرم علي شاهه جون ڪئين ڪرامتون مشهور آهن.