شخصيتون ۽ خاڪا

ورق ورق گلاب

سنڌ جي ماڳ مڪانن ۽ شخصيتن تي لکيل مضمونن ۽ لکڻين جي هن مجموعي ”ورق ورق گلاب“ جو ليکڪ نور سنڌي آهي. هن ڪتاب ۾ سنڌ جي ڪيترن ئي ماڳ مڪانن، قديم شهرن، ڳوٺن جو تاريخي پس منظر، ماضي حال، صوفي سنتن، سنڌ جي ڪيترن ئي حال حيات، وصال ڪري ويل شخصيتن، انوکن ڪردارن ۽ سول سوسائٽي ۾ ڪردار ادا ڪندڙن جي نجي زندگي ۽ سماجي خدمتن جو احوال شامل ڪيو ويو آهي.
  • 4.5/5.0
  • 5657
  • 907
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • نورسنڌي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ورق ورق گلاب

جهول جو ڪيريا خاندان: سندن سياسي، سماجي، روحاني، علمي خدمتون

جهول کان ٻوٻي آئل فيلڊ ويندڙ رستي تان وڃبو ته ڳوٺ ولي محمد ڪيريو تائين روڊ جي ٻنهي پاسن کان وڻ خوبصورت منظر جو ڏيکاءُ ڏين ٿا، جهول کان 2ڪلوميٽر جي فاصلي تي ڳوٺ ولي محمد ڪيريو جيڪو ماڊرن ڳوٺ آهي، اهو ڳوٺ اسلام آباد جي ڪنهن خوبصورت علائقي جهڙو ڏيک ڏئي ٿو، جن هي ڳوٺ ڏٺو نه آهي اهي يقينن هن ڳوٺ ۾ ٺهرايل خوبصورت عمارتون ڏسي حيرت ۾ اچي ويندا ته آئون سنڌ جي ڪنهن ڳوٺ ۾آيوآهيان، يا يورپ جي ڪنهن ڳوٺ ۾؟ هتي ڪيترن ئي ايڪڙن تي ٺهيل جديد طرز جون اوطاقون جن جي اندر جديد ڪار پارڪنگ، ويهڻ، ماني کائڻ، سمهڻ لاءِ خوبصورت هال ٺهيل آهن، انهن ۾ قيمتي قالينن تي ٺهيل خوبصورت تصويرون ۽ انهن ڪمرن ۽ هالن کي وڌيڪ خوبصورت بڻائي ڇڏيو آهي. جديد عمارتن واري هن ڳوٺ ۾ رهڻي ڪهڻي، اٿڻ ويهڻ، کائڻ، ڪچهرين، ملڻ جلڻ جو انداز سنڌ جي قديم روايتن ۽ ثقافتي انداز ۾ آهي، هن ڳوٺ جي اوطاقن ۾ سياري، ۾ مچ ڪچهريون ٿينديون آهن جتي ملڪي، غير ملڪي صورتحال جي حال احوال وقت به وقت انهن مچن تي سگهڙن جون ڪچهريون، صوفيانه راڳ ٿيندا آهن، سياري ۾ ان مچ ڪچهري تي ٻاجهري جي جاڻ پيل رٻ ڳڙ واري چانهه جيڪا ڪٽلي ۾ ڪڙهي ۽ ايندڙ مهمانن کي ملي ٿي مهمانن کي چائينز ڊشن سان گڏ ديسي کاڌن خاص طور ساڳ جي ڀاڄي به ملي ته مکڻ ماکي سان ماني رات جو کير جو گلاس به ملي، هن ڳوٺ جي ڪيريا خاندان جا ڪافي فرد ڪراچي ۾ رهن پر هنن علائقي جي عوام سان ناتو نه ٽوڙيو آهي، وقت بوقت هتي اچي ۽ ڪراچي ۾ ويهي عوام سان رابطي ۾ رهيا آهن. هن ڳوٺ جا سڀ ڪيريا وڏا زميندار آهن، ليڪن هنن جو ذهن وڏيرڪو نه آهي. هو فقير منش ۽ پاڻ کي عوامي خدمتگار سڏائڻ ۾ فخر محسوس ڪن ٿا، سنڌ جي مختلف ضلعن کان وڌيڪ سانگهڙ ضلعي ۾ هارين جي نجي جيلن جو پڙاڏو گونجندو رهي ٿو پر هنن تي ڪڏهن به اهڙو الزام نه آيو آهي، ماضي کان حال تائين هن خاندان لاءِ مشهور آهي ته هو هارين کي اولاد سمجهن ٿا، هارين جي ڏک سک ۾ شريڪ رهن ٿا.هنن جا هاري محنتي ۽ خوشحال آهن، ڪيريا خاندان زمينن تي اسڪول ٺهرايا آهن، ڪيريا برادري جي هر فرد جي زمين تي اسڪول روڊ بجلي ۽ پيئڻ جي صاف پاڻي چوپايو مال لاءِ پاڻي جا تلاءَ آهن، هنن روايتي وڏيرن، رئيسن وانگر زمين تي اسڪول مال جو وٿاڻ، ٻج، ڀاڻ جي گدام يا زمين تي اوطاق طور استعمال نه ڪيو آهي. انهن اسڪولن ۾ سندن زمين تي ويٺل هارين جو اولاد پڙهي ٿو ۽ اسڪولن جي نگراني ۽ مالڪي ڪن ٿا، وقت به وقت اتي وڃي تعليمي معيار ڏسن ٿا، استادن جا مسئلا معلوم ڪري حل ڪن ٿا، غريب هارين جو اعليٰ تعليم حاصل ڪندڙ اولاد جي مالي مدد کان وٺي انهن کي تعليم آهر نوڪريون وٺرائي ڏيڻ ۾ ڀرپور ڪردار ادا ڪن ٿا، سنڌ جي وڏيرن جي اڪثريت هارين ۽ ڳوٺ وارن کي تعليم کان محروم رکڻ جي سوچ رکي پر هن ڳوٺ جو ڪيريا خاندان هارين جي اولاد کي لکيل، پڙهيل بڻائڻ ۾ اهم ڪردار ادا ڪري رهيا آهن. عام طور تي وڏيرن جي اڪثريت هارين جي ڳوٺ علائقي جي غريبن ۽ هارين جي خوبصورت نياڻين تي بري نظر رکڻ ۽ سندن عزتون لٽڻ جي الزامن هيٺ ايندا رهيا آهن. ليڪن ڳوٺ ولي محمد ڪيريو جي ڪيريا خاندان تي اهڙا الزام ڪڏهن به نه لڳا آهن، علائقي جا ماڻهو سندن هاري، سندن شرافت، انسان دوستي، همدردي جا ڳڻ ڳائين ٿا، هنن جي مهمان نواز، سخاوت، غريبن جي مدد وارا عمل نه صرف علائقي يا ضلعي پر سڄي سنڌ ۾ مشهور آهن.چوپائي مال سان سندن حد درجي جو عشق آهي، هر فرد وٽ چوپايو مال آهي، ليڪن ماضي کان حال تائين هن خاندان ۾ هڪ اهڙو فرد به هوندو آهي جنهن جو سڄو ڌيان، عشق چوپايو مال ۽ جهنگلي جيوت سان هوندو آهي، سوين هر نسل جون ٻڪريون، رڍون، مينهون، ڍڳيون، هرڻ، ڦاڙا، سها ۽ خوبصورت پکي پالين ٿا ۽ هنن وٽ ان لاءِ باقاعده فارم رهيا آهن، هن وقت اهو شوق مير حسن ڪيريو ۽ رب نواز ڪيريو کي جنون جي حد تائين آهي، ان جو تفصيل سان ذڪر اڳتي ڪنداسين. هي خاندان سنڌ ۾ جهول وارا ڪيريا سان مشهور آهن، هنن ڪيرين بابت ڪافي عرصي کان ٻڌو پئي پر جڏهن هنن سان ملاقات ٿي ۽ اتي عام کان، خاص ماڻهو تائين ملڻ، مهمان نوازي، اٿڻ، ويهڻ، ڳالهائڻ جا طور طريقڪا ۽ انداز ڏٺو ته حيران ٿي ويس، هن دور ۾ چند ايڪڙ زمين رکندڙن ڪافي ماڻهو آپي مان نڪتل نظر ايندا آهن، پاڻ کي خبر نه آهي ڇا سمجهندا آهن، ڪجهه نه هوندي به فني خان بڻجي ويندا آهن ليڪن ڳوٺ ولي محمد ڪيريو جي ڪيريا خاندان جي هر فرد جنهن سان به ملاقات ٿي ان جي فقير منشي حيران ڪري ڇڏيو، هيڏا وڏا زميندارهئڻ جي باوجود سادگي پسند فقير منش انسان لڳا.
هونءَ به هي خاندان ميان سڏجن ٿا، سنڌ ۾ اهي ماڻهو ميان سڏبا آهن جيڪي فقير منشن، روحاني شخصيتون هوندا آهن، ذات تي ڏات نه آهي، جيڪو وهي سو لهي وانگر هتي سنڌ ۾ ميان سڏجندڙ ڪلهوڙن ۽ڪيريا خاندان جا مريد به رهيا آهن، سندن روحاني، علمي خدمتون تاريخ جو حصو بڻيل آهن.تاريخ تي نظر وجهبي ته سانگهڙ ۾ سرن واري، چوٽياريون ۽ نواب شاهه ضلعي ۾ سڪرنڊ ويجهو ڳوٺ ملان ساند ڪيريو، نوابشاهه لڳ ڳوٺ کٻڙ لکمير جا ڪيريا ميان سڏجن ٿا. انهن علائقن جي ڪيرين جون سماجي، علمي، روحاني خدمتون رهيون آهن.سمن جي اوائلي دور ۾ ڪيريا برادري جون مشهور بزرگ، روحاني شخصيتون ٿي گذريون آهن پر انهن بابت تفصيل سان معلومات ملي نه سگهي آهي اگر باريڪي سان تحقيق ڪئي وڃي ته تاريخي ڪتابن ۾ ڪٿي نه ڪٿي هنن جي وڏن جو ذڪر ضرور ملندو.اهي به حقيقتون آهن ته سنڌ جي تاريخ تي ماضي کان حال تائين ان انداز ۾ ڪم نه ٿيوآهي، سنڌ جي ڪيترن ئي تاريخي، ماڳن مڪانن ولي الله، قديم ڳوٺ، ماضي جي اديبن، عالمن خاندانن جن جا قصا علائقي ۾ ته مشهور آهن پر تاريخ خاموش آهي ۽ اسان جا محقق جيڪا تحقيق ڪن پيا اها به ان انداز ۾ ان ليول جي نه ٿي رهي آهي، جنهن سان تاريخ کان رهجي ويل ماڳ، مڪانن ۽ شخصيتن بابت پروڙ پئجي سگهي، هن ڳوٺ ۾ ماضي ۾ ڪهڙين شخصيتن روحاني فيض ڏنو يا علم کي عام ڪرڻ لاءِ ڪوششون ڪيون اهو معلوم نه ٿي سگهيو آهي، هتي صرف ولي محمد ڪيريو کان وٺي هن خاندان جو ذڪر ملي ٿو هن خاندان ۾ ولي محمد ڪيريو جو فرزند مريد خان ڪيريو ، روحاني شخصيت هو جنهن 1883ع ۾ جنم ورتو ۽ 24 جنوري 1976ع ۾ بمطابق 12 محرم 1394ع تي انتقال ٿيو، سندس تعويذ،دعا،ڦيڻا دعائون ڪرامتون سڄي سنڌ ۾ مشهور آهن، ڪيترائي بيمار، حاجتمند وٽن ايندا هئا ۽ فيض وٺي ويندا هئا. سندس قرآن شريف جي قرات به مشهور آهي. پاڻ علمي، ادبي، تاريخن، اسلامي ڪتاب پڙهندو هو، پاڻ توحيد جو ذڪر ڪندو هو، سندس چهرو مبارڪ روحاني هو، سڄي سنڌ ۾ سندس عقيدتمند هئا، سندس وصال کانپوءِ روحاني فيض وارو اهو سلسلو هن ڳوٺ جي ڪيريا خاندان ۾ بند ٿي ويو، هن ڳوٺ جا ڪيريا اصل ڪٿان جا آهن؟ هتي ڇو آيا؟ ڪجهه معلوم نه ٿي سگهيوآهي، ليڪن هڪ روايت ملي ٿي ته سڪرنڊ ويجهو ڳوٺ ملان ساند ڪيريو جو مسو خان ڪيريو ڪلهوڙو جي دور ۾ اتان لڏي هجرت ڪري موجود ڳوٺ ولي محمد ڪيريو ۾ آيو سندس اخري آرامگاهه ٽنڊو آدم روڊ تي دڙي وٽ آهي ليڪن سندس زندگي جو احوال معلوم نه ٿي سگهيو آهي روايت آهي ته جتي هي ڳوٺ آهي اتي زمين ورتي اتي گهر ٺاهيو ۽ زمينن کي آباد ڪيو ان جي فرزند ولي محمد ڪيريو کان وٺي تفصيل سان احوال ملي ٿو جنهن ڳوٺ جو بنياد رکيو. ۽ ان ڳوٺ جو نالو سندن نالي ولي محمد ڪيريو پويان پئجي ويو، ولي محمد ڪيريو ان وقت جي سانگهڙ جي مشهور خاندانن جهول جي ٽالپرن، ٿهيم، جلالاڻي، ڪنڊياري جي وساڻ خاندان سان گڏ سنڌ جي ٻين خاندانن سان ويجها تعلقات رهيا، پاڻ ان دور جي هر دلعزيز سماجي، عوامي خدمتگار شخصيت طور مشهور هو، ڳوٺ ۾ ايندڙ ديسي، پرديسي فقير فقراءَ کي هٿ سان ماني کارائيندو هو، وڏا خير خيراتون ڪندو هو، کيس 5 فرزند مسو خان، محمد مريد ڪيريو، پيراڻو خان ڪيريو، خدا بخش خان ڪيريو، محمد خان ڪيريو هئا.