جهونو شاعر، صحافي ۽ ليکڪ پروانو ڀٽي
نه گهر ٺاهيم نه زر ٺاهيم،
ٿيس سيد سنڌ جو عاشق،
ائين کلندي ائين روئيندي،
82 سال گذري ويا.
حياتي وئي گذري سفر در سفر،
ڪٿي ڪين ٺاهي سگهيس پنهنجو گهر،
اهو پڻ اوهان جي ڪرم جو مثال،
مٺي مرڪ سان ٿا ڪريون درگذر،
پاڻ زندگي ۾ مال ٺاهڻ بجاءِ وڏي عزت مرتبو ٺاهيو،سندس ڪيترائي شاگرد وزير، مشير، اسيمبلي ميمبر ۽ اعلى بيورو ڪريٽ ٿيا پر پاڻ ڪڏهن به ذاتي فائدو وٺڻ واري سوچ نه رکي ۽ اهو سچ آهي ته اڄ سندس گهر نه آهي. پاڻ پنهنجي فرزند جي گهر ۾ رهيو. پاڻ ڪافي عرصي کان بيمار هيو پر اهڙو بردبار جو ثقافتي کاتي کي سندس علاج يا مالي مدد لاءِ اپيل نه ڪئي، بقول سندس سموري زندگي منهنجي گذري،
ڪيم جا شاعري تو لئه سان گم ٿي ڪاغذن ۾ وئي
ڪتابي زندگي جا ورق ويٺو هاڻ اٿلايان
ڪمائي هيتري ساري سا ڪهڙن سلسلن ۾ وئي
پاڻ لطيف سائين جي رسالي ۽ لطيف راڳ جو پارکو هُو، پاڻ ڪلاسيڪل نيم ڪلاسيڪل راڳ جو به ڄاڻو هو. پاڻ لطيف سائين جو شعر
جي ڀائين جوڳي ٿيان ته طمع ڇڏ تمام،
گولا جي گولن جا، تن جو ٿي غلام،
صبر جي شمشير سان، ڪر ڪيني کي قتلام،
ته نانگا تنهنجو نام ،لکجي لاهوتن ۾.
پاڻ هر پروگرام ۾ تقرير جي شروعات يا پڄاڻي ان شعر سان ڪندو رهيو. سندس سيني ۾ پنهنجي دور جا ڪيترائي واقعا موجود آهن پر هيڻو ٿي وڃڻ ڪري لکڻ کان قاصر رهيو، ضرورت ان ڳالهه جي آهي ته ادبي ثقافتي ادارا سندس اهي ڳالهيون زندگي جا يادگار واقعا رڪارڊ ڪري يا لکي ڪتابي صورت ۾ آڻين، پاڻ سنڌي ادبي بورڊ جو ميمبر به رهيو ۽ بورڊ جي گڏجاڻين ۾ سندس شاعري شايع ڪرڻ جي رٿ ڏني پر سندس اهڙي خواهش پوري نه ٿي سگهي. سنڌي ٻولي جي خودمختيار اداري پاران سندس ادبي صحافتي زندگي ۽ ساروڻيون جي حوالي سان ڊگهو انٽرويو رڪارڊ ڪيو ويو آهي، جيڪو سٺو عمل آهي.
(نوٽ: هي خاڪو پروانو ڀٽي جي حياتي ۾ لکيو ويو.)