غزل : نمي انهي جي اکين ۾ هوندي،
اڪيلي هُوءَ ڀي سکين ۾ هوندي.
اداس ٿيندي هو شام ويلي،
تڪيندي خالي گهٽين ۾ هوندي.
اسان جي چاهت پرين ڪٻٽ ۾،
لڪل پراڻين چِٺين ۾ هوندي.
سکي چپن جي غضب آ رنگت،
اها نه گُل جي پتين ۾ هوندي.
سڳو محبت وجهي سُئي ۾،
سبيندي سِڪ کي رلين ۾ هوندي.
هٿن مان هُو آرزو وڃائي،
ٽڪر به هڻندي ڀتين ۾ هوندي.