غزل
آ منهنجو توسان چاهه پرين،
مون صدقي ڪيو سر ساهه پرين،
مان اڄ به تنهنجو آهيان من
ڪري مون تي تون ويساهه پرين،
روز روساما ٺهندا ناهن
هاڻ ته ڪر ڪو ٺاهه پرين،
منهنجي گسن تي تو جي رکيا
تن ڪنڊڙن کي ڏي باهه پرين،
دورين جي ديوار اڏي تو
سا هاڻ هٿن سان ڊاهه پرين،
تنهنجي سورن سارو ساڙيو
آ منهنجي من جو ماهه پرين،
پنهنجي هٿن سان هاڻ
نه ڪڍ لنجي جا تون لاهه پرين.