غزل : ڀري جهولي ڏنئي جي پيار جا پيرون
اسانجي دل هندوري ۾ لڏن پيا سار جا پيرون.
پچي تنهنجي جواني راس ٿي مس هئي،
هيا ويساڪ ۾ ڄڻ وسڪار جا پيرون.
اڪيلو آس وند ناهيان مان ڀٽن تي ڏس،
واجهائين پيا انهي ئي ڄار جا پيرون.
وڏي جانان وڇوٽي جي پڄاڻان تو،
اماڻيا مون ڏي بس ته ميار جا پيرون.
الائي تو ڇو وسائي ٻي وڃي وستي،
ڏنئي تحفي رڳو ئي هار جا پيرون.
اوهان سان آرزو ملبو پيو هر هر،
چپن مان پيا ڪرن اقرار جا پيرون.