غزل
اوسيئڙي ۾ اشڪ هاري هاڻ ٿي،
ويو هليو سو وقت ساري هاڻ ٿي،
زور تي تڙ تان تماچي کي تڙي
واه اتي ورت واري هاڻ ٿي،
جرڪندڙ جوڀن وڃائي واٽ تي
سُونهن ساڳي سا سنڀاري هاڻ ٿي،
هاڻ ڀل ڪو چنڊ ڀي اُڀري پوي
تانگهه ۾ تارا نِهاري هاڻ ٿي،
چاندي ۾ تون ٻڌاءِ ڇو ڀلا
رات جاڳي ڏيئا ٻاري هاڻ ٿي،
ڏيپلي ۾ هو اچي ٿي اجنبي
عبد ماضي هوءَ وساري هاڻ ٿي .