نظم
رکيئي جي پيار جا تحفا
رهن ٿا دل اسانجي ۾
توهان جي سار جا تحفا
اهي شام جا منظر
اهي سرتين سنديون ٽوليون
جنين سان واٽ ويندي
اکين سان ئي اکين کي تو
پياريو پيار جو پاڻي
اُڏاري تو جڏهن آنچل
اشارن ئي اشارن ۾
ڪيا ها مست ڪئين ڳڀرو
اچن ٿيون ياد سي ڳالهيون
ٿين ٿيون پوءِ اکيون آليون
پڪي جي ڀرت جو چولو
جڏهن به پرين تو پايو
۽ پنهنجي پاڻ کي ٺاهي
اڱڻ منهنجو اجاريو تو
سڄو جڳ ڄڻ سنواريو تو
قسم ان پيار پهرين جو
اسان جي من اڱڻ تان تون
لٿي هڪ پل پرين ناهين
نه ئي ڪو سار تنهنجي ۾
اکين کي پوريو آهي
اڄ ڀي آرزوئن جا
ڏئيا ٻاري رکيا آهن
جڏهن واپس جو ايندئين تون
انهي جي روشني ۾ تون
اسانجي پيار جا سڀ رنگ
چٽا ڏسندئين ۽ پوءِ چوندئين
اڙي هي ماجرا ڪهڙي
ڪري ويو وقت جوڀن سان
تڏهن تون ڀاڪرين ايندين
سموراٿڪ لهي ويندا
پراڻي پيار سان ٻکجي
اکين جا بند ڀڄي پوندا
اکين جا بند ڀڄي پوندا....!!!