غزل
رات ايندي موٽ ۾ ڦاسي پيو،
چنڊ تنهنجي چوٽ ۾ ڦاسي پيو.
کاٽ آھي ڪنوار جي دل ۾ لڳل،
گهاء گهرو گهوٽ ۾ ڦاسي پيو.
پيار جا پنڇي ٽھي ويا ٽار تان،
نينهن نفرت نوٽ ۾ ڦاسي پيو.
عشق آزادي گهري ٿو اڄ وري،
ڪوته ڪارنهن ڪوٽ ۾ ڦاسي پيو.
روح رڪيو ڪين هوندو روڪ تي،
ڦير جي ڦڙڦوٽ ۾ ڦاسي پيو.
چاهه ان جنهن کي چمڻ چاهيم پرين،
رخ رئيجي اوٽ ۾ ڦاسي پيو.
جونه ڦاٿو ڪين ڪنهنجي ڄار ۾،
چاھ جي سو چوٽ ۾ ڦاسي پيو.
سارين جي سنگ جان نسري مسين،
حسن سو اڌڙوٽ ۾ ڦاسي پيو.
عشق جا ڪاٿي پيا اشفاق اٺ،
چاھ چيلي ڳوٽ ۾ ڦاسي پيو.