غزل
سهڻو روشن ڪو تارو هو،
رات ۾ هيڪل مون پارو هو.
بي ڏوه ويا گس تي ماري،
ڇا انهن جو هو ڪارو هو.
مجبوري ۾ پئي پيتو هن،
پاڻي ته تلاءُ جو کارو هو.
ويو سمورا گهر هو ٻوڙي،
درياهه لڳل جو گهارو هو.
ڏُور ويو جيڪو مون کان سو،
جاني چمڪندڙ ستارو هو.
هن کي نفرت هر دم مونسان،
مون کي اخلاق پيارو هو.