غزل
ڪونه چيو مون ڏينهن کي رات،
ڏوهي ٿي پئي منهنجي ڏات،
سگهه ناهي سچ ٻڌڻ جي هتڙي
ڪوڙن هٿ ۾ ڪهاڙا ڪات،
ڪير چوي ٿو وقت مٽيو آ
اڄ به ڪوڪي ٿي ڪوئل لات،
مند اچڻ تي مينهن وسندا
تاڙي وٽ آ اهائي تات،
عيد به آئي ڪپڙا ڪونهن
پيرن ناهي جتي ڪا جات،
سانگي سورن سينو ساهي
ڏيندا پاڻ ڏکن کي مات.