غزل
منزل کان بي خبر رستا کڻي هليو،
هڪ شخص ڪيترا سپنا کڻي هليو،
آجو رهي به ڪيئن ٻڏتر کان مان سگهان
هر وقت گڏ سوين اُلڪا کڻي هليو،
هن جي اندر ۾ هُئي نفرت مگر ائين
ظاهر ۾ پيار جا جذبا کڻي هليو،
ارمان، بي وسيون گڏ پاڻ سان کنيئين
ماڻهو مرڻ کانپو ٻيو ڇا کڻي هليو،
ڪنهن جي ته سار جا احساس ها مُجيب
وک وک تي چنڊ ڪي پاڇا کڻي هليو .