غزل
خوشي دل کي هُئي آيس صديقن جي ته محفل ۾،
گهڙي گذر لڳو ائين هان خبيثن جي ته محفل ۾،
هڻن ٿا تُهمتون ٻين تي پڏائي پاڻ کي يارو
نه وڏڙن جو ڀرم آ اڄ اديبن جي ته محفل ۾،
ٻڌائي ڪونه لفظن ۾ اوهان کي مان سگهان ٿو پر
ملي ٿي سِڪ محبت جا غريبن جي ته محفل ۾،
سدائين سنڌ جو کائي غداري سنڌ سان ٿا ڪن
سنڌي چون ٿا وڃون اهڙن پليتن جي ته محفل ۾،
قبولن سِڪ نٿا منهنجي ڪڍن ٿا عيب هر ڀيري
هٿئين خالي وڃان ٿو جو عزيزن جي ته محفل ۾ .