غزل
تنهنجي ملڻ سان، حياتي وڌي ٿي،
تنهنجي رسڻ سان، حياتي کٽي ٿي،
تون جي ڀري مون ڏسڻ ڏي اڙي دل !
توکي ڏسڻ سان، ته چاهت مچي ٿي،
تنهنجي پرين ياد هرپل، اڱڻ من
تو ياد سان دل ته منهنجي ٺري ٿي،
چاهت نرالي به تنهنجي ته سائين
توکي پسڻ سان پرين مون سري ٿي،
رُسبو به آهي ته مڃبو به آهي
مونکان مِٺا تون نه ڪڏهن پري ٿي.