غزل : هُجومن ۾ هوندي اڪيلو رهان ٿو،
رڳو سُور صدما پيو مان سهان ٿو،
ڪيان حال ڪنهن سان ته دلبر رٺو آ
اندر ئي اندر ۾ اُجهامي ٻران ٿو،
زماني جي سامهون ٿو خوش ٿي کلان پر
پنهنجي منهن سان ڪنڊ ۾ ئي روئان رڙان ٿو،
وڃان پاڻ هن ڏي يا ايندو هو مون ڏي
انهي سوچ ۾ بس ٻڏان ۽ تران ٿو،
مري ويندو هر ڪو مگر سيلرا هت
نه خيرل ڪو مرندو جيئن مان مران ٿو .