غزل
زندگي ساري اڪيلائي وئي،
اک ڏٺو ئي ڪون بينائي وئي.
حاصلاتون جام جان ناهن پرين،
هڪ ڪشش ڪافي ڪُشا کائي وئي.
تو ٻڌو آ معجزو پر مون ڏٺو،
رات کي ڇاتي نرم کائي وئي.
شاه وارث کان پڇون دل هير جو،
يا پڇون ڀٽ جت سسئي ڳائي وئي.
سُونهن کان جيتڻ هيو آسان پر،
ٻار ٿي هر راند هارائي وئي،
دل دريءَ يا در ڀڳل ساقي هيو،
ياد ٺڪ ٺڪ جي سواءِ آئي وئي.