غزل
ڪسبي آ ڇا لاپو چاهي،
من کي سڪ ئي ڪافي آهي.
وحشي يا شاعر ڪوئي،
گيت چوي ڄڻ نوحو ڳائي.
پاڻ پراڻي ڪوٽ جيان هون،
دور نئي ۾ ڪير ٿو پائي.
او ڇوري پابند سجدن جي،
نفرت توتي واجب ناهي.
وِهه جهڙي هي ڪير جواني،
تنها اوتي تنها کائي.
عادت آ يا عشق آ توسان،
پاڻ نه ڄاڻون ڇو آ ڇاهي.
رات لڙي سان تون سمهين ٿو،
منصور ٻڌو ٿا ڀاڪر پائي.