غزل
روڊن تي انسان رلي ويا،
نوٽن تي ايمان رلي ويا.
ھاڻي ڏس ھو درد ڏئي ٿو،
منھنجا سڀ ارمان رلي ويا.
ساجن منھنجو چاھ سچو ھو،
تنھنجا سڀ بھتان رلي ويا.
ڪوڙا ڏس الزام لڳا ھن،
پنھنجا سارا مان رلي ويا.
ھو ڀاشا ڌرتي به کسي ٿو،
ڪيئي ھت ديوان رلي ويا.
ڌرتي پٽ ڪسجي ته ويا ھن،
سنڌڙي جا ڀڳوان رلي ويا.