غزل
هي جي تنهنجون ادائون آهن،
مون لئه ڄڻ ته سزائون آهن،
تنهنجون ڪاريون اکڙيون ڪاجل
جن ۾ کوڙ خطائون آهن،
تنهنجي درشن خاطر بيٺل
خوشبو، چنڊ، فضائون آهن،
تنهنجا ٽهڪ ۽ ٻول به مٺڙا
ڄڻ ته سُرن مالائون آهن،
تون الفت سينگار حوالي
منهنجون تو ۾ نِگاهون آهن.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو