غزل
لهي وڃ چنڊ چوڏهين جا اهو چمڪڻ چڪي ويندءِ،
ڏسي صورت سڄڻ سامهون اها صورت سڪي ويندءِ،
ڏسي تون پاڻ کي روشن نه ڪر ڪا ريس راڻل سان
آڱر جي هڪ اشاري سان اها صُورت اڪي ويندءِ،
ڪتيون تارا منهنجا توسان ڀلي بيشڪ ٿين ٻيڙا
مگر نُوري نظر هڪ سان اهو لشڪر لڪي ويندءِ،
ستارا سج سڀئي گڏجي سهائي ڀل ڪريو زياده
مگر جانب جمال آڏو سڀن جلوا جُهڪي ويندءِ،
جڙيو جنهن لاءِ جهان سارو سوئي واهر وسيلو آ
ادا هي منتظر محشر ۾ ان وٽ ڊُڪي ويندءِ.