نظم
عمر جون اڌ ندي اڪري پڇن ٿيون
پاڻ کان سهڻيون اسانجي انتظاري ۾
گهڻا ميهر مئا هوندا ؟
اميدن جون گهڻيون ڇوليون
اسان آڏو لنگهيون هونديون
گهڻن جا لڙڪ موتين جيئن
اسان لوڙهي ڇڏيا هوندا
جوانيءَ جو جهلي موجون
ڪنارن ٻک وڌا هوندا
ٻُڏي اک ڪا ٽيڏ ڪا هوندي
اشارا ڪي تريا هوندا
اکيون ڪنهن جون سپين وانگر
ٿڪي آخر ٿڪيون هونديون
بدن ڪي باهه ۾ سڙندي
ٿي ڪوڏيون ڪجهه ٺريا هوندا
مگر افسوس هي پنهنجي جوانيءَ موٽ ئي کائي
الهڙ ڪي کيڏ کيڏي ۽ مٺي ڪا چوٽ ئي کائي
وري ڪي کيپ نيڻن ۾
نچن ڪنهن ناچڻيءَ وانگر
وري ڪو نينهن جي ڪُن ۾
اچي غوطا ڏئي دل کي
اڙي هئه هئه.....
وري ميهر اچي نڪري
وجهي ڏانوڻ ڪو پل پل کي.