غزل
فرصت اڃان سي فرصتون ڳولي پئي،
مڌ، شام، تون ۽ تُهمتون ڳولي پئي.
مان عادتن تو ڏي اڪيلائي ڀڄان،
پر فطرتن دل قُربتون ڳولي پئي.
وک وک تي ٿرهر اک لڳي ٿي بر جيان،
خلفت اڃان ڀي عِبرتون ڳولي پئي.
عرفان اڏري اُڀ لتاڙي آ لٿو،
تنهنجي جهالت تُربتون ڳولي پئي.
هو ڪک کي ٻوڙي ۽ پهڻ تاري پيو،
وڃ سير سهڻي رحمتون ڳولي پئي.
هڪ دل روايت کان هٽي ئي جا نٿي،
هڪ لوچ آ جا جِدتون ڳولي پئي.
سالار جهڙي ڇوڪري وسري نه ٿي،
جا دل اتر ۾ محبتون ڳولي پئي.
مون وحشتن مرڪي ڏنو هو پاڻ تي،
منصور تو ۾ محبتون ڳولي پئي.