غزل
نظارو نينهن تنهنجي جو صفا ٿو سر کڻي منهنجو،
گهڙي اهڙي ڏکي آهي سڄو بت ٿو ڏڪي منهنجو.
ڏسو هي ساهه سوگهو پيو ٿئي منهنجو اجهو هاڻي،
ڪريو اهڙو بلو ٻيلي وڃي هي دم بچي منهنجو.
ڪڏهن هي جستجو قائل ملي مطلوب ٿيندي آ،
تماع طالب رکي من هي سڄي سڪ ٿو سلي منهنجو.
اويلي ياد اوهيرا ڪري برسي آ تن من تي،
ٽمن ٿا نيڻ جهوپا گڏ وڃي غم شل گهٽي منهنجو.
ڏنم ڇا عشق تنهنجي ۾ ڪريان پوڄا بخش ويٺو،
وجهي گيڙُو لٽا تن تي ملنگي من نچي منهنجو.