غزل
۽ توسان سڄو ئي زمانو ملي ويو
رُسامي پنهنجي جي وتا ڳالهه ڳائن
چريئي لوڪ ئي ڄڻ ترانو ملي ويو
ڏٺئي ڇاته ڪنهن سان رڳو يارکلندي
توکي بس ڇڏڻ جو نشانو ملي ويو
لڳي ٿوته توکي ٺِڪاڻو نه هو ڪو
رهڻ لئه سندم من ويرانو ملي ويو
ڏئي دم ويندو هي آدم اوڍيجو
حُسن تنهنجي جو ئي ديوانو ملي ويو.