غزل
انتظارن جي ٿي قطار رهي،
ڇو حياتي ڊگهي ڄمار رهي.
هر لهر جا سوين سوال اٿيا،
ڇو؟ ڪنارو جواب دار رهي.
مان وفا جو رکان ٿو ڳاٽ مٿي،
ڀل انا جي تکي ترار رهي.
آس پويان ڊُڪي ڊُڪي ٿڪجان،
منتظر پوءِ به ٿي نهار رهي.
منهنجي نيڻن جي ڇپر ڇانو هيٺان،
لڙڪ ڪنهنجي جي ٿي مزار رهي.
هڪ ڳڀي لاءِ امير جي در تي،
ڪنهن نه معصوم جي پُڪار رهي.