غزل
اُڏيا مور بَن ۾ اِهو ياد آيو،
ڪو چُنري جو سائو قصو ياد آيو،
لڪايو تو اڌ مُک ۽ گهونگهٽ هو نيرو
وري چنڊ گرهڻ چِٽو ياد آيو،
ڇڏي پار سرحد هو وڇڙي جي ويئڙا
وُٺو ڳوٺ تن کي مِٺو ياد آيو،
کڻي خواب ڪچڙا چڳن جي ورن ۾
رُسي تن کي ويندي ڏٺو ياد آيو.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو