غزل
وار ڇوڙي چنڊ سامهون اچي بيهي رهي،
مورتي ٿي خواب ۾ ڪامڻي بيهي رهي.
حالتن سان جنگ ۾ نيٺ وڙهندي اوچتو،
زخمي ٿي هڪ جاءِ تي زندگي بيهي رهي.
رات جي پوئين پهر هِن خماريل سانت ۾،
خالي گهر جي آ مٿان چاندي بيهي رهي.
شام ڌاري اوچتو در منجهان پائي ليئو،
ڪنهن الئي سوچ ۾ نينگري بيهي رهي.
جون جي هِن سخت گرمي ۾ هڪڙي ڇوڪري،
معجزن منهنجي مٿان واءُٿي بيهي رهي.
سمنڊ جيڏي پياس هئي پاڻ کي انجم مگر،
هوءَ کڻي پنهنجي اڳيان هِڪ چُڪي بيهي رهي.