نظم
ڪٿي ڌاڙا ڪٿي ڦريون وڏيرن جي عنايت آ،
ڍڳا ڀونگن تي ٿا موٽن نه وسيلو ڪو سلامت آ،
ملي رن مڙس واري يار کي اڄ هي عدالت آ،
غريبن ۽ شريفن واسطي جنسي قيامت آ،
الاهي ظلم وارن جو ڀلا چهلم ڪڏهن ٿيندو،
خبرناهي دلي مجروح جو مرهم ڪڏهن ٿيندو .
وڏيرن کي سدا آهي شڪارن جي جي رڳو اڻتڻ،
رڇن ڪڪڙن ڀلن ڏاندن ڀٽارن جي رڳو اڻتڻ،
رنڊين هي راڳ ڇڪلي جي نظارن جي رڳو اڻتڻ،
ٻني ۾ لاب وارن جي اشارن جي رڳو اڻتڻ،
انهيَ بي دين جي گهر ۾ بپا ماتم ڪڏهن ٿيندو .
لئيء مان لٺ ڀڃڻ ڄاڻن نه سي ڀي اڄ بهادر ٿيا،
ڪجا ڪوري ڪجا زوري ٻڌون تن جا پيا پيا دڙڪا،
ٽڪي جي مان وارا ڀي ٿيا قاتل اميرن جا،
شرع انگريز واريَ تي اڃان رلندا گهڻا لاشا،
الاهي قوس کان قاتب بني آدم ڪڏهن ٿيندو .
ملان ناهي سڄڻ ڪنهنجو سندس آهي دلي منشا،
خدا ماري وڏيري کي ڪيا ان جا نوان جوتا،
وڇو ٻڪرو ڍڳي ڍانڍي ملي اسڪات ۾ من ڪا،
وٽو ٿالهي سٺا ڪپڙا وڏيري جي نيعت ملندا،
مسرت بي بجا ان کي مئي جو غم ڪڏهن ٿيندو .
اڳي رشوت هئي جڳ ۾ مگر اڄ کل کلائي آ،
سوا سو ڏينهن ۾ ڇا ڪو ڪلارڪ جي ڪمائي آ
سپاهي اورسيئر ڀي انهيَ کان وک وڌائي آ،
نظيرڻ شعر هر هڪ سندء تن سان لڙائي آ،
ته رشوت کان سڄو آزاد هي عالم ڪڏهن ٿيندو .
خبر ناهي دلي مجروح جو مرهم ڪڏهن ٿيندو .