غزل
چنڊ سان گڏ جاڳُ ۾ آھيان،
مان مسلسل آڳ ۾ آھيان.
توکان پو دل ته آھي دربدر،
ڪنھن به منزل نه ماڳُ ۾ آھيان.
نانء تنھنجو پڪو لڳو مونکي،
نانء تنھنجي جي داڳُ ۾ آھيان.
اکيون ننڊ لئه سِشڪي ويون آھن،
آئون ڪھڙي نڀاڳُ ۾ آھيان؟
درد سان دوستي ٿي وئي آھي،
مان به ڪنھنجي ته ڀاڳُ ۾ آھيان.