غزل
من ڪيڏو اُداس آهي سِڪ ۾.
ننڊ ڀي مونکان آهي ڄڻڪ رُٺل،
خواب سڀئي اوجاڳن جي ڇِڪ ۾.
عمر به اجائي ائين ئي گُذري،
ڪڏهن پڪ ۾، ۽ ڪڏهن شڪ ۾.
ساوڻ رُت جيان تنهنجو جوڀن،
ڇوري ڇُلڪي ٿي اڄ ته عشق ۾.
ڏينهن توڙي جو رات هجي پر،
وسري نه ٿو اچڻ هُن جو لِڪ ۾.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو