غزل
عشق کولي ڇڏيا راز پنهنجي اندر،
سڀ وڄائي ويو ساز پنهنجي اندر.
پيا ڪبوتر اُڏن ياد جا پر هڻي،
ڪي نه آهن رهيا باز پنهنجي اندر.
عمر جي ڏار ۾ جيئن لُڏي ڇوڪري،
رنگ جوڀن ڀريس ناز پنهنجي اندر.
پيا وڃون ڪيچ ڏي او سسئي اڄ کڻي،
پيچ پارڻ جا آغاز پنهنجي اندر.
ساهه جا وڻ وڍي وڃ الله بخش تون،
پيا اٿن پُور بي نياز پنهنجي اندر.