نظم
اچڻ اتفاق هو تنهنجو
اتي ٿي پيو ملڻ منهنجو،
نهارئي گهور ڏيئي جڏهن
سوگهو ٿي ساهه ويو تڏهن
عجب انداز هو اهڙو
سجايل گل هجي جهڙو
نرم نازڪ ڪلين جيان ٿي
فٽل موهيڙا لڳا مون کي
ڀرون جاڙا هئا ٻئي
مٿان رخسار سرمئي
گلابي ٽهڪ جيئن ٽڙيا
ڳلن تي جڳ ٿي مڙيا
بخملي پوش هو پاتل
لڳو ٿي روح کي ڄاتل
بدن ڀورو اکيون ناسي
سنهي جا چيل سڳداسي
مٺا پوءِ مور جيان ٽلندي
هلي آئي هيئن مون ڏي
ملائي هٿ جڏهن مون سان
وهاريو تو هئو ڀرسان
مچي محبت جي منڊلي پئي
ڪچهري خوب سرجي پئي
جڏهن لفظن جي اوڳر ۾
ورائي حال هو اوريو
اداسي جا سڀئي جملا
رکيا پئي تو تڪيو توريو
ڏکايل داستان تنهنجو
بنجي ماضي ويو جيڪو
ٻڌايو تو هو پيرائتو
رهي پوءِ ڪين سي سگهيا
ڪري لارون وهي اٿيا
انهن لڙڪن جي نهرن ۾
لڙهيو هوس جيئن پوءِ جاني
لڳو ٿي ڪين پوءِ مونکي
تنهنجو مٽ ۽ ٻيو ثاني
انهيءَ پل پاڻ پنهنجو ڀي
اڙپيو هو پرين توکي
قبوليو تو به هو تنهن کي
ڏنئي سڪرون جيڪي سهڻا
ورائي ڀاڪرن ۾ ٿي
انهن نازڪ چپن جا عڪس
دل تي ٿي ويا هن نقش
انهن جو قرض اڄ ڀي ڄڻ
ڪلهن منهنجي تي آ ڪڙڪيل
رهيو آ روح ۾ ترسيل
سمجهي سو فرض او پيارا
نپايان پيو تنهن کي هر پل
تڏهن ته راهه تنهنجي کي
سنڀاريان پيو مٺا سڪندر
هلي آ تون وري هيڪر
هلي آ تون وري هيڪر ....!!!