اٽڪ وٽ سنڌو
وقت: صبح جا يارنهن
اسان خيرآباد پئٽرول پمپ تي بيٺا آهيون. پندرهن منٽ اڳ ٻن ٻيڙين تي مشتمل قافلو جهانگيره کان سنڌوءَ ڏانهن روانو ٿيو آهي خشڪيءَ واري قافلي ۾ اڳواٽ طئه ٿيل ساٿي آهن. اسان پاڻ ۾ اهو طئي ڪيو آهي ته ٻيڙين جي روانگيءَ کانپوءِ 15 منٽ ترسي پنهنجو سفر شروع ڪنداسون ته جيئن خبر پوي ته، ڪابل نديءَ کان سنڌوءَ ۾ داخل ٿيڻ کانپوءِ هوا ڦوڪيل رٻڙ جي ٻيڙين (inflatable boats)جو مزاج ڪيئن ٿو رهي؟ متان ٻيڙين واري قافلي کي ڪنهن قسم جي مدد جي ضرورت پوي. اسان جي ڪوشش رهندي ته جتي جتي به ممڪن هجي، درياهه جي ڪپ تي بيهي ٻيڙين تي نظر وجهجي. اسان جي ملاقات شام جو خوشحال ڳڙهه پل کان اڳ ٿيڻ ممڪن ناهي ڇو ته، واٽ ۾ ڪنهن به هنڌ اهڙو روڊ يا رستو ناهي جيڪو اٽڪ پل کانپوءِ ۽ خوشحال ڳڙهه پل کان اڳ ۾ سنڌوءَ تائين وٺي وڃي، تنهن ڪري اٽڪ پل تان بيهي، ٻيڙين کي اٽڪ واري لنگهه (gorge) ۾ داخل ٿيندو ڏسنداسون ۽ پوءِ پنهنجو سفر شروع ٿيندو.
هن پئٽرول پمپ تي هڪ همراهه اخبار پڙهي رهيو آهي. اڄوڪيون خبرون ڇا آهن؟ پاڻ کي في الحال اخبار پڙهڻ جو موقعو نه مليو آهي ۽ نه وري ڪا اهڙي اميد آهي مون کائنس پڇيو، ”ڀائو ڪا خاص خبرچار؟“
”سڀ خير آهي ... سڀ خير آهي!“ خبر ناهي همراهه ڪهڙيءَ بيزاريءَ ۾ هو. اها مون کي به پڪ آهي ته ملڪ ۾ سڀ خير ڪونهي! ان جي باوجود مون پڇيو ۽ اهو جواب مليو. جنهن ملڪ جي ماڻهن ۾ چڙ جي حد اها هجي، اتي ڪهڙو ”سڀ خير“ ٿي سگهي ٿو؟
خالد سمي جيپ اسٽارٽ ڪئي، گيئر وڌو ۽ جلد ئي اٽڪ جي پل وٽ پهچي، لهي بيٺاسون. هيٺ ننڍڙيون ٻيڙيون شفاف سنڌوءَ جي سيني تي ڪکن وانگر هوريان هوريان وڌي رهيون هيون. هن جاءِ تي سخت پهرو آهي ۽ هئڻ به گهرجي. هتي فوٽو ڪڍڻ ته ڇا ٻيڙين ۾ گهمڻ جي اجازت به ناهي. پر هيٺ ٻيڙين وارا پنهنجين ذميوارين ۾ مصروف هئا. ڪريم ميمڻ جي وڊيو ڪئمرا شاٽ وٺڻ ۾ مصروف هئي ۽ محمد علي پنهنجي ڪئمرا ۾ سنڌوءَ جا ڪنارا محفوظ ڪري رهيو هو. پُل جي حفاظت لاءِ مٿي بيٺل عملي ۾ ڦڙڦوٽ هئي، ”هيءُ ڪير ماڻهو آهن ... ڇا ٿا ڪن؟“ هڪ محافظ اسان جي ويجهو اچي پڇيو.
”سرڪاري ٽيم آهي ... سنڌوءَ جي سروي پئي ڪري!“ مون رواجي طرح جواب ڏنو. ڄاتم پئي ته هي ماڻهو لڪير جا فقير آهن. ڳالهه سمجهه ۾ نه آين ته وڏي رولي ۾ وجهي سگهن ٿا.
”توهان به هنن سان گڏ آهيو؟“ محافظ مون ڏانهن، خشڪيءَ جي قافلي ڏانهن ۽ جيپ جي سرڪاري نمبر پليٽ ڏانهن ڏٺو ۽ ماٺ ٿي ويو.