سکر کان لاڙڪاڻي ڏانهن
جمعو، 17 نومبر 1989ع
صبح جو 9_لڳي ڌاري لب مهراڻ وٽان مورڙئي کي درياهه مان ڪڍي اٺ گاڏي تي چاڙهي بئراج جي ٻئي ڀر ٽپايو ويو. ڪليم لاشاري، اشتياق انصاري ۽ هڪ ناکئو امام بخش ملاح مُهين جي دڙي تائين سفر لاءِ روانا ٿيا. اڄ وڏي جوکم جو پنڌ آهي تنهنڪري ليڊر ۽ ڊپٽي ليڊر کان سواءِ ڪنهن ٻئي کي درياهي سفر جي موڪل نه ڏني وئي. نوري سکر ۾ ٺهي نه سگهي.
نوريءَ جي مرمت نه ٿيڻ سبب سڀني ۾ مايوسيءَ جي هلڪي لهر ڊوڙي وئي آهي. ڇا باقي سفر هڪ ٻيڙيءَ تي جاري رهندو؟ طوطي خان هتان موڪلائي وطن روانو ٿي چڪو آهي. اڄ خشڪيءَ واري قافلي ۾ مينهون خان بلوچ به شامل آهي. مورڙئي مشين اسٽارٽ ڪري ٻيٽارين ۾ پنهنجا پيچرا ڳولي پنڌ شروع ڪيو ته خشڪيءَ واري قافلي به سُرڻ شروع ڪيو. هن ڀيري مينهون خان بلوچ به اسان سان گڏ آهي جنهن سکر، روهڙي ۽ ڀرپاسا وڏي سهولت سان ڏيکاريا. مينهون خان بلوچ سکر ۾ انفارميشن آفيسر آهي. گهمڻ جو شوقين ۽ فرضن جي پُورائي ۾ ڀڙ. ان مهل پريشان ٿي ويندو آهي جڏهن آفيس جو ڪم گهڻو هجي يا وي.آءِ.پي لٿل هجي ۽ مٿان وري سنگت اچي پهچي! بهرحال، پنهنجي واٽ ڪڍي ويندو آهي.
جيپ سکر کان لاڙڪاڻي جو رخ رکيو. لکيءَ کان ٿيندي رڪ وٽان لنگهي. رڪ ريلوي اسٽيشن، سکر کان 15_ ميل ۽ لاڙڪاڻي کان 33_ ميل آهي. اسٽيشن جي هڪ اهميت اها به آهي ته ڪوئٽا ريلوي ٽريڪ تي جنڪشن جي حيثيت اٿس. رڪ کان پوءِ ڪوئٽا ٽريڪ تي شڪارپور، جيڪب آباد ۽ سبي وغيره ايندا. رُڪ جي اڃا به ڪا سڃاڻپ آهي ته پوءِ اها سنڌ جي عظيم ڳائڻي ڀڳت ڪنور جي رت سان رڱيل آهي.