جهنڊو پاتڻي
جهنڊي پاتڻيءَ جو حوالو تحفة الڪرام ۾ موجود آهي، جنهن موجب شيخ جهنڊي پاتڻيءَ سيد ميران محمد جونپوريءَ کان فيض حاصل ڪيو هو. اهو ڄام نظام الدين جو زمانو هو جنهن سيد سان اعتقاد وارو سلوڪ نه ڪيو هو پر ڪنهن ٻئي ارادي سان کيس ٻيڙيءَ تي چاڙهي روانو ڪيو هو. ميربحرن اها ٻيڙي گپ ۾ ڦاسائي ڇڏي ۽ پاڻ ڀڄي ويا. تڏهن جهنڊي پاتڻيءَ کيس ان هلاڪت واري جاءِ مان ٻاهر ڪڍيو. تحفة الڪرام موجب درويش کي ستن معصوم نياڻين جي به دعا هئي جيڪي ساموئيءَ ويجهو مڪليءَ جي اتر ۾ پنهنجي عزت بچائيندي خدا جي حڪم سان زمين ۾ گهڙي ويون هيون. اهو واقعو سومرن جي دور جو آهي. انهن ستن سهڻين ڇوڪرين ساموئيءَ ۾ سيد يعقوب مشهديءَ وٽ پناهه ورتي هئي. هڪ ڏينهن باک ڦٽڻ کان اڳ هو دستور موجب درياهه تي وهنجڻ ويون ته ڪي رئيس سندن ڪڍ پيا. تڏهن جهنڊي پاتڻي ڇوڪرين جي مدد ڪري کين درياهه ٽپائي ڇڏيو هو. بدمعاشن پيڇو نه ڇڏيو ته ڇوڪرين دعا گهري ۽ زمين ۾ هليون ويون. جهنڊي پاتڻي ۽ ستين جون قبرون اڄ به اتي قائم آهن.