شاهجهاني مسجد
مسجد جي سونهن اکرن سان نه، اک سان محسوس ڪري سگهبي. مسجد تي شاهجهان جو نالو ان ڪري پيو جو اها شاهجهان جي زماني ۾ سن 1644ع کان 1647ع ۾ ٺهي. 58_1657ع ڌاري وزير مير جلال رضويءَ مسجد ۾ فرش هڻايو.
اهو شاهجهان جي حڪومت جو آخري سال هو. اورنگزيب 1707ع ۾ هن مسجد ۾ ڪجهه ڦيرڦار ڪئي. مسجد جي تعمير ۾ تڏهوڪا 9_ لک روپيا خرچ ٿيا. مسجد جا بنياد ۽ ڪرسي پٿر جا جون آهن باقي سڄو ڪم ڳاڙهين سرن ۽ ڪاشيءَ جو آهي. سچ پچ ته سنڌ جي ڪاريگرن پاڻ ملهايو آهي. چوندا آهن ته مسجد ۾ هڪ سؤ قبا آهن پر ڪو به ماڻهو پورا نٿو ڳڻي سگهي. ڪو 99 ڳڻندو ته ڪو سؤ هڪ. پر اصل ۾ ڪل 93 ننڍا وڏا گنبذ آهن، جن مان ٽي وڌيڪ اهم آهن. وچين عمارت جي ڊيگهه ويڪر 305 ۽ 170 فوٽ آهي.
مسجد جي اضافي خوبي اها آهي ته سمورا گنبذ اهڙي حساب سان ٺاهيا ويا آهن جو محراب مان امام صاحب جو آواز سڄي مسجد ۾ گونجي وڃي ٿو. مسجد ۾ استعمال ٿيل نيري ۽ اڇي ڪاشيءِ جو ڳاڙهين سرن سان ميلاپ، باغ ۽ ڦوهارا مغلن وارين اڏاوتن ۽ سنڌي فن جو ٺاهوڪو فن آهي.