اينڪي(Enki) ۽ نِن مهه (Ninmah)جي ڪهاڻي
سمير جي کنڊرن مان، ٻن تختين تي ”بهشت جي ڪهاڻي“ لکيل ملي آهي، جيڪا ساڍن ٽن کان چار هزار سال اڳ لکيل آهي. ڪهاڻيءَ جا واقعا دلمون ڌرتيءَ تي ٿيا. دلمون، هڪ اهڙي ڌرتي آهي جيڪا سمير ۽ بابل جي ادب ۾ ”پرڏيهه“ آهي، هڪ اهڙي ڌرتي جيڪا سمير کان اوڀر طرف آهي. سميري ٻوليءَ ۾ ”اين“ معنيٰ آقا يا مالڪ ۽ ”ڪِي“ معنيٰ مٽي يا زمين آهي. هو پاڻين ۽ جبلن جو ديوتا به آهي، جڏهن ته نِن هرسگ جي حيثيت ”وڏي ماءُ“ جهڙي آهي. نِن هرسگ جي معنيٰ ”وڏي جبل جي راڻي“.
جڏهن دنيا ٺهي، تڏهن ديوين ۽ ديوتائن ۾ زمين جي ورهاست ٿي. دلمون وارو علائقو اينڪي ۽ نِن هُرسگ جي پَتيءَ ۾ آيو. پوءِ اهي ٻئي دلمون آيا. ان وقت دلمون ۾ ڪجهه به ڪو نه هو. پکي پکڻ ته ٺهيو پاڻي به نه هو. ان موقعي تي نِن هرسگ جي صلاح ۽ مِٺن پاڻين جي ديوتا اينڪيءَ جي حڪم تي سج ديوتا مٺو پاڻي پهچايو ان کان پوءِ اينڪيءَ نِن هرسگ کي شاديءَ جي آڇ ڪئي. نِن هرسگ کي پيٽ ٿيو ۽ هن نِنسار کي جنم ڏنو، جيڪا ٻوٽن جي ديوي هئي. ان کانپوءِ اينڪيءَ نِنسار سان ميلاپ ڪيو جنهن نِنڪُرا کي جنم ڏنو، جيڪا ڪوهستاني زمين، ٻوٽن ۽ تندن ۽ رنڱائي جي مصالحن جي ديوي هئي. اينڪيءَ پوءِ نِنڪُرا سان به ميلاپ ڪيو، جنهن اُتو ديويءَ کي جنم ڏنو. اُتو ڪپڙن ۽ ڪپڙن جي رڱائيءَ جي ديويءَ هئي. هن ڪهاڻيءَ جي تسلسل ۾ڪپڙن جي ديوي، ٻوٽن جي تندن واري ديويءَ جي ڌيءَ آهي، جنهن مان شڪ پيدا ٿئي ٿو ته، اهو ڪپهه جي ٻوٽن ۽ سوٽي ڪپڙي جو ذڪر آهي، جيڪو سنڌ جي ماڻهن جي دريافت آهي.