بودلو بهار ۽ هُنود ڪاسائي
چون ٿا ته، سيوهڻ ۾ هنود نالي هڪ بي رحم ڪاسائي هو، جيڪو انسان جو گوشت هلائيندو هو. سندس نالي پويان هڪ وڏي کڏ مشهور آهي، جنهن ۾ روايت موجب ماڻهن جا هڏا اڇلائيندو ويندو هو. هن ڪاسائيءَ قلندر جي پياري بودلي بهار يا سڪندر بودلي کي به ڪهي ڇڏيو، ۽ سندس گوشت ٽڪر ٽڪر ڪري شهر ۾ هلائي ڇڏيو. پوءِ به سڪندر بودلو قلندر جي سڏ تي ڊوڙندو موٽي آيو. بودلو بهار اصل ملتان جو هو. هنود يا حنود ڪاسائيءَ اهڙو ڪڌو ڪم ڇو ڪيو؟ يا ته هي تاريخ جو ڪو گم ٿيل ورق آهي يا وري تصوف جي ڳالهه جنهن ۾ فقير وحدت ۾ وڍجي وڃي ٿو پر پوءِ به زنده رهي ٿو. بودلي جي شخصيت کان متاثر فقيرن جو لڏو ڳاڙها ڪپڙا پائيندو آهي، ڌمال مهل گهنگهرو ٻڌندو آهي ۽ زبان سان ڪجهه به نه گهرندا آهن. بودلي بهار جي مزار، قلعي لڳ قلندر کان اتر طرف آهي.
ڪجهه سال اڳي تائين هتي ’قلندر جي ڏاچي‘ جو اصطلاح ٻڌڻ ۾ ايندو هو. روايتن موجب روزانو ڪو فقير گودڙي ڪلهي تي کڻي صبح جو خاص وقت تي بودلي جي ڪافيءَ (monastery)کان نڪرندو هو ۽ شهر جي گهٽين مان مقرر واٽ وٺي لنگهندو هو. شهر جا ماڻهو هن کي راشن جي صورت ۾ خيرات ڏيندا هئا جيڪا وٺي هو ڪافيءَ تي موٽي ايندو هو. اها خيرات ڪافيءَ جي فقيرن لاءِ ان ڏينهن جو لنگر بڻبو هو. اهو فقير ’قلندر جي ڏاچي‘ سڏبو هو جيڪو ڀکشا سان لڏيل موٽندو هو. هيءَ اصل ۾ ٻڌ ڀکشوئن جي روايت آهي جيڪا سيوهڻ ۾ تازي ماضيءَ تائين برقرار هئي.