اُچارن ٿا پرين پنھنجو!
حسن حامي حسيني ٿئي، قلندر لال مروندي،
ڏھاڙي ڏات جو ڏيئو به ٻارن ٿا پرين پنھنجو!
ٿئي ٿو روز ھي روشن، اڀارن ٿا پرين پنھنجو!
چپن ۾ چپ ۾ چوندي، اچارن ٿا پرين پنھنجو!
حياتي سج جي تنھنجي، لڪيءَ ۾ ٿي لھي اڀري،
پھاڙن کان پڇي ڏسجان، پڪارن ٿا پرين پنھنجو!
جڏھن کيسا ھجن خالي، ڪري ڏس ات خريداري،
نقد ۾ نينھن نه ٿيندو، اڌارن ٿا پرين پنھنجو!
ستارا پير جي ھيٺان، پيا آھن پنن وانگي،
لنگھائي لھر تان لاحد، اڪارن ٿا پرين پنھنجو!
ڏسڻ جي ڪا ڏسا ناھي، ڏسي ھونئن جاءَ ھر ڪنھن تي،
اکيون ٻوٽي اندر ۾ ئي، نھارن ٿا پرين پنھنجو!
ڪيو سرٻاٽ تو جيڪو، سڻن ٿا سڀ سجاڳيءَ سان،
ڪيل ھر قول ۽ واعدو به پارن ٿا پرين پنھنجو!
غلامن جي غلامن ۾، ڳڻين شل مون کي تون مُرسل صه،
ڪتو ڪبريا سندو نزديڪ، ڌارن ٿا پرين پنھنجو!
وري ھڪ مست ماڻھوءَ سان، ملڻ جو موقعو ملندئي،
سخي شھباز گنبذ تان، اڏارن ٿا پرين پنھنجو!